De pijngrens als beste vriend
Judo voor zelfvertrouwen
Er zijn veel manieren om te bewegen, maar vechten en zelfverdediging komen niet vaak voor in een rijtje kandidaatsporten voor de gewone mens. Het is meer dan alleen maar het lichaam trainen.
Hoe meer mensen de weg naar een zelfverdedigingssport vinden des te beter. Al is het beoefenen hiervan niet voor al te fijngevoelige types. Want als je het goed doet, is de pijngrens je beste vriend. Het is daarom dat aspirant vechtsporters van alle soorten en maten kunnen zijn, maar dat ze voor een langdurige relatie met een zelfverdedigingsport in elk geval een eigenschap moeten hebben ”doorzettingsvermogen”.
Iemand zonder doorzettingsvermogen zal nooit lang aan een zelfverdedigingsssport doen, die stopt er wel mee. Wie dat wel heeft raakt verslaafd. Menigeen begint eraan met het idee het een keer per week te doen, na verloop van tijd wordt dat bij velen al snel meerdere keren per week.
Niet zo gek de inspanningen zijn weliswaar fors, de opbrengsten minstens zo hoog. Op allerlei gebied, het is meer dan alleen het lichaam trainen. Het is ook heel goed voor de eigenwaarde van de sporter.
Het maakt de innerlijke mens sterker. Elke dag trainen is er weer een nieuw obstakel dat je moet overwinnen. Een nieuwe beweging of worp... Als dat lukt, geeft dat veel zelfvertrouwen en dat neem je mee in het dagelijks leven.
Judo is training van lichaam en geest.
Menigeen heeft baat bij de structuur en de hierarchie die judo kenmerken. De structuur verhoogt de herkenbaarheid en dat is prettig voor de meesten. Hiërarchie is in de judosport nu eenmaal net zo normaal als in de samenleving. Tijdens de trainingen is er onderscheid in sensei (leraar), ervaren en minder ervaren judoka’s en beginnelingen. Dat heeft alles te maken met respect en het leert mensen ook dat ze eerst een bepaalde route moeten bewandelen om ergens te komen.
Al met al is judo natuurlijk ook bedoeld om spieren te stalen. En dat doet het! Alle spiergroepen komen aan de beurt, er is geen deel van je lijf wat je niet gebruikt. Bovendien doet het een fors beroep op explosiviteit en duurvermogen. Als je het goed doet, kun je na een uur les geen boe of bh(?) meer zeggen.
Hiervoor krijg je veel terug. Conditioneel ga je er enorm op vooruit. Denk niet dat je alles snel in de vingers hebt, je bent nooit uitgeleerd. Sommige denken dat je na drie maanden alles al weet, maar daar zijn wel foefjes voor om ze uit de droom te helpen, hun beste vriend, de pijngrens ;-)
Auke Zeijlstra
Bron: NHD plus 16 oktober 2010
Hoe meer mensen de weg naar een zelfverdedigingssport vinden des te beter. Al is het beoefenen hiervan niet voor al te fijngevoelige types. Want als je het goed doet, is de pijngrens je beste vriend. Het is daarom dat aspirant vechtsporters van alle soorten en maten kunnen zijn, maar dat ze voor een langdurige relatie met een zelfverdedigingsport in elk geval een eigenschap moeten hebben ”doorzettingsvermogen”.
Iemand zonder doorzettingsvermogen zal nooit lang aan een zelfverdedigingsssport doen, die stopt er wel mee. Wie dat wel heeft raakt verslaafd. Menigeen begint eraan met het idee het een keer per week te doen, na verloop van tijd wordt dat bij velen al snel meerdere keren per week.
Niet zo gek de inspanningen zijn weliswaar fors, de opbrengsten minstens zo hoog. Op allerlei gebied, het is meer dan alleen het lichaam trainen. Het is ook heel goed voor de eigenwaarde van de sporter.
Het maakt de innerlijke mens sterker. Elke dag trainen is er weer een nieuw obstakel dat je moet overwinnen. Een nieuwe beweging of worp... Als dat lukt, geeft dat veel zelfvertrouwen en dat neem je mee in het dagelijks leven.
Judo is training van lichaam en geest.
Menigeen heeft baat bij de structuur en de hierarchie die judo kenmerken. De structuur verhoogt de herkenbaarheid en dat is prettig voor de meesten. Hiërarchie is in de judosport nu eenmaal net zo normaal als in de samenleving. Tijdens de trainingen is er onderscheid in sensei (leraar), ervaren en minder ervaren judoka’s en beginnelingen. Dat heeft alles te maken met respect en het leert mensen ook dat ze eerst een bepaalde route moeten bewandelen om ergens te komen.
Al met al is judo natuurlijk ook bedoeld om spieren te stalen. En dat doet het! Alle spiergroepen komen aan de beurt, er is geen deel van je lijf wat je niet gebruikt. Bovendien doet het een fors beroep op explosiviteit en duurvermogen. Als je het goed doet, kun je na een uur les geen boe of bh(?) meer zeggen.
Hiervoor krijg je veel terug. Conditioneel ga je er enorm op vooruit. Denk niet dat je alles snel in de vingers hebt, je bent nooit uitgeleerd. Sommige denken dat je na drie maanden alles al weet, maar daar zijn wel foefjes voor om ze uit de droom te helpen, hun beste vriend, de pijngrens ;-)
Auke Zeijlstra
Bron: NHD plus 16 oktober 2010
judo